Dinsdag 16 september de eerste bijeenkomst van het nieuwe seizoen. Maar wat een opkomst! Naast de trouwe leden werden we overspoeld door een tsunami van jonge vrouwen! Hiervan hebben zich maar liefst 28 aangemeld, en de teller druppelt nog zachtjes door. Ongelofelijk, de vereniging is er blij mee. Hilde opende deze bijzondere avond met een toepasselijk gedichtje over Prinsjesdag. De mededelingen. Een minuut stilte voor ons overleden lid Jantje Roelfsema, lid sinds 1957. Onze nieuw opgerichte vereniging AVT bestaat nu officieel sinds 2 september j.l. Maar tot 1 januari 2026 vallen we nog onder de VvN. Op woensdag 24 september is voor ons, de laatste agrarische dag. Er wordt nagedacht over een alternatief. Op donderdag 9 oktober organiseert onze vereniging de provinciale wandeling, ook voor de laatste keer. Op 29 oktober een workshop découpage, vazen versieren. Er volgden enkele bedankjes. De fotocommissie heeft handzame fotoboekjes gemaakt van alle activiteiten en laat deze rondgaan. Na de pauze komt de gast van vanavond, Erik Hulsegge aan het woord. Hij heeft 27 jaar bij RTVNoord gewerkt en vertelt over z’n bijzondere familiegeschiedenis. Eriks’ moeder werd ongehuwd zwanger. De vader wilde er niks van weten. Later bleek hij getrouwd te zijn en kinderen te hebben. Haar ouders besloten dat zij haar kind na de geboorte af moest staan. Bij de bevalling bleek dat er nóg een baby in aantocht was. Er werd afgesproken dat de twee-eiige tweeling samen in een adoptie gezin moesten worden ondergebracht. Er was een gezin dat beide broertjes wilde adopteren. Maar om een of andere ondoorgrondelijke reden werd dat niet toegestaan door de kinderbescherming… De broertjes groeiden gescheiden op in adoptiegezinnen, en wisten niets van elkaars bestaan af. Op 17 jarige leeftijd kwamen ze onverwacht in contact met elkaar. Erik verteld: toen ik mijn broer voor het eerst zag, was het net of ik in een spiegel keek. Op een gegeven moment wilde de tweeling contact met hun biologische moeder. Dat was emotioneel. Ook was er contact met hun biologische vader, maar die was niet zo toeschietelijk. Over wat er vroeger was gebeurt hulden beide ouders zich in stilzwijgen, te pijnlijk. Na afloop bedankt Hilde Erik voor dit indrukwekkende verhaal en wenste ons wel thuis.