Author

Gert Messchendorp

Posts by Gert Messchendorp

Abel Darwinkel te gast bij “Historische Vereniging Tinaarlo”

Abel Darwinkel te gast bij “Historische Vereniging Tinaarlo”

De Historische Vereniging Tinaarlo hield op 9 januari een nieuwjaars-
bijeenkomst in restaurant Perron 3 te Tynaarlo.

Na de boerenjongens, kniepertjes en rolletjes opende de voorzitter de eerste bijeenkomst van dit nieuwe jaar. Na wat mededelingen, een zelfgemaakt gedicht was het de beurt aan onze gastspreker Abel Darwinkel.

Abel is een bekend figuur, als het om de Drentse Taol gaat. Na 15 jaar voor het Huus van de Taol gewerkt te hebben, is hij nu voor zichzelf begonnen. Hij kan daardoor ook meer thuis zijn en zijn 3 zoontjes opvangen. Daarnaast schrijft hij en geeft boeken uit. Zijn eerste boek heet “Waotertrappeln”.

Hij las even een klein verhaaltje uit deze verhalenbundel. “Superman, wat over 1 van zijn zoontjes ging.

Daarna kwam de Drentse taal aan bod. Er zijn veel verschillen in uitspraak en schrift in de verschillende regio’s. Abel liet dit prachtig zien aan de hand van plaatjes en de vraag aan de zaal hoe wij dit voorwerp noemden. Aangezien er mensen uit allerlei windstreken in de zaal zaten, werden de verschillen al snel duidelijk. Op de kaart van Drenthe en directe omgeving kon men duidelijk de gebieden zien,waar en hoe men een bepaald woord uitsprak. De zaal was erg betrokken en enthousiast.

Bijvoorbeeld bij het woord huis werd prachtig in kaart gebracht, waar men huus of hoes zegt. Maar er zijn ook genoeg woorden, die men in heel Drenthe precies hetzelfde uitspreekt, zoals het woord tafel.

Na de pauze las Abel 3 gedichten voor uit noord – midden en zuidwest Drenthe.Je kon de verschillen duidelijk horen. De rest van de avond heeft hij een paar verhalen uit zijn bundel “Waotertrappeln”voorgelezen.Het zijn veelal verhalen uit zijn eigen leven gegrepen. Erg herkenbaar en grappig.

Het was een erg geslaagde avond en Abel kreeg als dank nog een pakketje met Drentse streekproducten aangeboden.

Nog even over de jaarlijkse excursie van de H.V.T. Die gaat dit jaar naar Herinneringscentrum Kamp Westerbork op zaterdag 16 mei.

Verslag: Lezing over Tjerk Vermaning

Verslag: Lezing over Tjerk Vermaning

De lezing over de markante amateurarcheoloog Tjerk Vermaning vond plaats in Café Centraal in Tynaarlo op 3 oktober j.l.

Anja Schuring vertelde over het leven van Tjerk Vermaning op een bijzonder boeiende manier. Ze heeft samen met Wijnand van der Sanden het boek “De zaak Vermaning – Over een markant amateurarcheoloog in Drenthe” geschreven. Wijnand als expert op archeologiegebied en Anja heeft de levensgeschiedenis van hem beschreven.

Tjerk Vermaning werd op 18 januari 1929 geboren op de Hesselingen, een buurtschap bij Meppel als zoon van een schipper en als jongste van 12 kinderen. s’ Winters lagen ze met de woonboten op de Hesselingen en de rest van de seizoenen gingen ze veelal naar Zuidoost Friesland. Ze verdienden dan de kost met negotie, stoelen matten, lompen en metalen inzamelen en werken bij boeren op het land.

s’ Winters gingen de kinderen naar de Zuiderschool in Meppel, waar onderwijzer Jan Poortman interessante geschiedenislessen gaf. Misschien heeft Tjerk daar de inspiratie opgedaan om zich later te verdiepen in de archeologie. Na de winter kregen ze de schriftjes mee voor de andere scholen, waar ze terechtkwamen.

Na de W.O.II heerste er veel typhus. Ook zijn oudere broer Joop werd ziek. Tjerk las hem veel voor uit “Geheimschrift der aarde”, waardoor hij  veel heeft opgestoken van de archeologie.

Toen hij 16 jaar was, ontmoette hij zijn grote liefde Grada Jansen. Ze waren allebei op het veld aan het zoeken. Hij naar stenen en zij naar allerlei dingen. Ze kregen een eigen schip en lagen meestal in de Dikke Wiek in Smilde. Hij was toen grasmachineslijper van beroep. Achter op zijn brommertje haalde hij ze op en bracht ze later weer geslepen terug. Hij maakte ook prachtig houtsnijwerk, zoals dinosaurussen, mammoeten en Neanderthalers. Die stelde hij tentoon in zijn schip.

Er was tot dan nog maar één vuistbijl gevonden in het noorden en wel in Wijnjeterp door Hein van Vliet in 1939. Hij ligt in de oudheidkamer in Gorredijk. Tjerk bekeek de bijl aandachtig en wenste, dat hij ook zoiets zou vinden.

Hij ging aan het zoeken bij Hoogersmilde bij de t.v.toren in de buurt. De keuze van Smilde was ook niet helemaal toevallig. Daar is de keileemlaag nl. hoger en de bouwgrond dun. Meer kans om iets te vinden dus. In 1966 vond hij 130 artefacten uit de Neanderthalertijd en bewees daarmee, dat dit gebied al meer dan 40.000 jaar bewoond werd. Hij ging naar het Drents Museum en de stenen werden bekeken door dhr. van der Waals en doorgestuurd naar Waterbolk en van Giffen.

Hiervoor kreeg hij de Cultuurprijs van Drenthe in 1966 en hij verkocht zijn vondsten aan het Drents Museum. Er ontstond het idee van een museumschip, waar Tjerk met zijn gezin ook op kon wonen. Het schip kreeg de naam “Palaeo-Historia”.

Het werd door een architect verbouwd i.o.v. Het Drents Museum. O.a. met een doorzichtig dak voor de lichtinval. Na 2 stormen was het schip stuk en Tjerk verbouwde het schip weer terug hoe hij het graag  wilde. Het was nog wel steeds een museum.

Tot 1972 deed Tjerk nog allerlei vondsten en heeft toen zijn collectie uit onvrede verkocht aan het Drents Museum.

In  1967 deed hij ineens allerlei uitspreken in de media over de wetenschap. Hij schrijft “ik voel mij in de steek gelaten”. Hij voelde zich miskend door de wetenschappers, die hem niet de eer van een eredoctoraat gunden.

Hij had meer kennis als de academici, die jaloers op hem zouden zijn. Hij wilde niet meer met hen samenwerken. “Ik ben de enige deskundige, ik ben de Messias”. De onvrede zat vooral bij Tjerk Vermaning zelf. Als de uitspraken te heftig worden, ontstaat er ruzie met Waterbolk en van der Waals. Waterbolks stagiaire Dick van Stapert krijgt de opdracht om de collectie van Tjerk te onderzoeken. Die heeft verstand van stenen. Tot dusver waren er nog niet zoveel deskundigen. De wetenschap archeologie stond nog in de kinderschoenen. Deze Dick Stapert bekeek bijv. de “leemdijkbijl” en kwam tot de conclusie, dat er krassen opzaten, die er niet op hoorden op te zitten. Verweringssporen, die er wel op moesten zitten, zaten er niet op.

Men kwam tot de conclusie, dat Tjerk Vermaning deze bijlen zelf had gemaakt. Waterbolk kwam in 1975 met een definitief rapport “4 prehistorische vondsten zijn vals”.

De politie samen met Dick Stapert ging naar de woonboot om  huiszoeking te doen en arresteerde Tjerk Vermaning. Dit lekte uit en er kwam een horde landelijke media op af. Daardoor moest de persconferentie in het Provinciehuis in Assen worden gehouden i.p.v. op het politiebureau. Het yoeval wilde, dat de Gedeputeerde Staten net uitvergaderd waren en zich ook bij de persconferentie aansloten. Zo leek het of iedereen tegen Tjerk samenspande. Hijzelf zei hierover ”de geleerden pakken de amateur”.

In februari 1977 werd hij schuldig bevonden en kreeg  een jaar voorwaardelijk opgelegd van de rechtbank in Assen. In hoger beroep werd hij door het Gerechtshof in Leeuwarden vrijgesproken. Want zo zeiden de rechters ”wij zijn geen archeologen, dus weren we niet of de stenen echt zijn”. Tjerk is overleden in oktober 1987. Zijn as is uitgestrooid op de plek, waar hij zijn eerste vondst heeft gedaan. Tot op heden zijn er voor-en tegenstanders van Tjerk Vermaning.

Toch mogen we niet vergeten, dat 95 % van zijn vondsten in elk geval echt waren. Het is ook zijn verdienste, dat de archeologie zo in de belangstelling kwam.

Historische Talkshow bij de Historische Vereniging Tinaarlo.

Historische Talkshow bij de Historische Vereniging Tinaarlo.

Voorafgaand aan deze talkshow werd op donderdag 28 maart ’19 de jaarvergadering van HVT gehouden in Café Centraal.

Na het gebruikelijke (lente)gedichtje vertelde de voorzitter Fenno Scheeringa, dat het boek van de Dorpsstraat klaar is en op 8 juni a.s. wordt gepresenteerd.

De excursie naar het Van Gogh huis en Collectie Brands staat gepland op 18 mei a.s.

Hiervoor kunnen de leden zich opgeven.

De secretaris Willem van der Meij was aftredend, maar is voor de 6e maal herkozen.

We namen wel afscheid van Roel Jager, die wordt opgevolgd door Jannie van der Broek.

De voorzitter sprak zijn waardering uit over de inzet van Roel. Hij heeft ons diverse grote sponsoren bezorgd, zoals Univé en de Rabobank. Hij heeft de financiën al die jaren prima en zeer nauwgezet beheerd. Ook is hij de initiatiefnemer van de (toekomstige) app . door Tynaarlo, een wandeltocht met gps. Iets waar we misschien de jongere generatie ook een plezier mee doen. Roel werd in de bloemetjes gezet en kreeg daarbij nog een goedgevulde mand van het Brughoes.

De historische Talkshow “Gao van mien laand of” gaat over de buitengrenzen van Drenthe.

Het voornaamste doel van deze talkshow is het overdragen van historische feiten op een aanschouwelijke manier.

De talkshowhost Anja Schuring ontvangt 4 personen, die als het ware de vleesgeworden grenzen zijn. We hebben Van Noorden, Zuidema, Oostinga en Westerink. Zij vertellen om de beurt wat er zoal bij hun grens is gebeurd door de jaren heen.

Bij Oostinga ligt de oudste lijnrechte grens: de Semslinie. Ontstaan door ruzie wie waar turf mocht afgraven. Johan Sems heeft toen d.m.v. de poolster bepaald, waar de grens lag. Met als gevolg, dat er nu een boer Boerma is, die zijn woonhuis in Drenthe heeft en zijn schuur in Groningen.

Zuidema was een poosje verdwenen. Want in de franse tijd werden de provincies afgeschaft; het werden departementen. Na de franse tijd werd de zuidgrens weer in ere hersteld.

Westerink liet een schans bouwen om zich tegen de Spanjaarden  te verdedigen in de 80-jarige oorlog. Het was de enige doorgang van Friesland naar Drenthe aan de westkant, want verder was er alleen maar moeras. Hier werd de Zwartendijksterschans gebouwd. Een leuk weetje is, dat New York dezelfde vorm heeft als deze schans.

Van Noorden gaat 40 jaar terug. Toen had men het plan om de 4 noordelijkste gemeenten van Drenthe bij Groningen te voegen. Dankzij heel veel protest( o.a. De kop hoort erop) ging dit feest niet door. Maar zo nu en dan doet Groningen nog wel eens een poging.

De groep bracht het geheel erg onderhoudend met allerlei (flauwe, volgens Oostinga) woordgrapjes.

Een daverend applaus en een bosje bloemen voor alle spelers was dan ook een mooi einde van een geslaagde avond.

Gedeputeerde grijpt in bij vertraging rotonde Tynaarlo

Gedeputeerde grijpt in bij vertraging rotonde Tynaarlo

De provincie gaat de grond onteigenen die nodig is voor de aanleg van een rotonde in Tynaarlo, tot teleurstelling van gedeputeerde Henk Brink (VVD) zelf.

Deze week meldde de gemeente Tynaarlo dat de provincie de onteigening in gang zet. ,,Niemand wil graag onteigenen, maar helaas is het soms nodig’’, stelt Brink. ,,Dit vertraagt de zaak en we willen zo snel mogelijk die rotonde kunnen aanleggen. Ik wil daarom als bestuurder zelf binnenkort contact opnemen met de eigenaar van de grond om te zien wat we nog kunnen regelen.’’

Lees verder in het Dagblad van het Noorden.

Historische talkshow bij de Historische Vereniging Tinaarlo over “De moord van Roderwolde”.

Historische talkshow bij de Historische Vereniging Tinaarlo over “De moord van Roderwolde”.

Dinsdagavond hield de Historische Vereniging Tinaarlo haar laatste bijeenkomst van dit seizoen in Café Centraal in Tynaarlo.

Na enkele mededelingen en een gedicht over de lente, die deze dag echt was begonnen, konden de aanwezigen genieten van een spannend verhaal over Justina Abelina de Coninck, die op raadselachtige wijze aan haar eind is gekomen.

Was het moord, zelfmoord of toch een ongeluk?

Justina Abelina was de dochter van Justus de Coninck, Heer van Peize en Mensinge en woonde in de havezathe Huys van Peyse. Ze trouwde onder haar stand, zeer tegen de zin van haar vader met een dominee, Antonius Clant en woonde met hem in de pastorie van Roderwolde. Ze had ook een broer Justus Zeino Abel, die nogal een ongemakkelijk heerschap was.

Justina Abelina leefde zeer waarschijnlijk in onmin met haar broer. Heeft hij opdracht gegeven tot moord? Dan konden zijn kinderen alles erven. Of was het haar man, die haar levenloos in de pastorietuin vond en het verhaal bedacht van 3 gemaskerde mannen, die hij zag wegrennen om zijn reputatie te redden?

Of was het toch zelfmoord? Justina Abelina had een moeilijk laatste jaar: de dood van haar dochtertje binnen het jaar en de verhuizing naar de pastorie van Nordhorn, waar haar man dominee werd, maar wat niet haar keus was. Misschien was ze depressief en is ze de vijver ingelopen.  En het zou ook nog een ongeluk geweest kunnen zijn. Ze is op 23 januari 1734 gevonden in de pastorietuin. Wellicht was daar een vijver en is ze door het ijs gezakt.

Het is tot nu toe een raadselachtige dood, waar dhr. Wim Ensing al jaren onderzoek naar doet. Hij heeft een boek “Het drama van Justina Abelina” geschreven en de inhoud van dit boek verwerkt in een historische talkshow.

Ook ons publiek kon hem niet verder helpen. De meningen waren verdeeld, maar de meeste stemmen waren toch voor de zelfmoordtheorie. Dhr Ensing gaat verder met zijn onderzoek en zoals hij zelf zegt:” De jacht is mooier dan de buit”.

Justina Abelina is te zien op een schilderij van Herman Collenius uit ca. 1710 , samen met haar broer en haar vroeg gestorven zus voor de havezathe Huys van Peyse.

De 5 spelers werden bedankt met een echte Drentse turf en lekkere paaseitjes en de enige vrouw in het gezelschap kreeg nog een bos bloemen, omdat ze jarig was.

Maatschappij van Weldadigheid te gast bij de jaarvergadering

Maatschappij van Weldadigheid te gast bij de jaarvergadering

Donderdag 19 januari ’17 hield de “Historische Vereniging Tinaarlo” haar jaarvergadering in Café Restaurant Perron 3 in Tynaarlo.

Allereerst werd er geproost op het nieuwe jaar met boerenjongens/meisjes en droeg de voorzitter een gedicht voor ”het nieuwe jaar”.

Na het zakelijke gedeelte was het de beurt aan dhr. Jan Jansen, die ons een mooie avond bezorgde. Hij vertelde erg boeiend en onderhoudend over het wonen en werken in de Maatschappij van Weldadigheid ( MvW ). Hij is al 10 jaar vrijwilliger en betrokken bij de MvW.

Het begon allemaal in 1818, toen Generaal Johannes van den Bosch schatrijk uit Indië terugkwam. Hij trok zich de armoede  in Nederland aan en wilde een einde maken aan de verpaupering van met name de stedelijke bevolking. Hij richtte de MvW. op in Frederiksoord, de eerste kolonie. Later zouden Wilhelminaoord, Willemsoord en Boschoord volgen. Hij bood huisvesting, arbeid, scholing en zorg aan armoedige  gezinnen uit de steden.

In Frederiksoord stonden  al 2 gebouwen, die werden aangekocht: Huis Westerbeek ( hier ging Johannes van den Bosch zelf wonen) en het Logement (nu hotel Frederiksoord). Er werden rechte wegen aangelegd, waarlangs kleine  huisjes werden gebouwd. In totaal zijn er in de kolonies 435 gebouwd).Er kon een gezin in wonen met 4 kinderen. Had men zelf maar 2 kinderen, dan was men verplicht om 2 weeskinderen in huis te nemen. Iedereen moest werken op het land of in de mandenmakerij, ook de kinderen. Bovendien moesten de kinderen naar school.

En natuurlijk was de zondagse kerkgang verplicht, anders kreeg je een boete.

Wanner je als gezin goed je best deed en hard werkte, kreeg je een grotere boerderij.

De MvW. had eind 1818  20.000 leden, die allemaal een stuiver contributie betaalden. Ook werd door weldoeners grote bedragen geschonken. Voor 1600 gulden kon men een  gezin 16 jaar verzorgen.

Maar men  moest zich wel aan de regels van Joh. v.d. Bosch houden, anders werd je naar een strafkolonie gestuurd in Veenhuizen of Ommerschans. Er mocht bijv. geen sterke drank worden genuttigd. Hier had Johannes wat op bedacht: eigen koloniegeld. Daar kon je in naburige dorpen niet mee betalen, dus ook geen drank kopen. Maar er gaan verhalen over een kruidenier in Frederiksoord, die zogenaamd azijn verkocht, maar in werkelijkheid was het ……

Sommigen, die de tucht toch te streng vonden, vluchtten wel  naar Vledderveen en bouwden daar een eigen plaggenhut. Werd die in 1 nacht gebouwd en de rook kwam  ’s morgens  uit de schoorsteen, mocht je er blijven wonen.

Met het invoeren van de leerplicht en de ziekenfondsverplichting liepen de koloniën een kleine 100 jaar vooruit op de landelijke ontwikkelingen en dat gold ook voor de ouderenzorg.

Later onder een nieuw beleidsplan kwamen er 6 grotere boerderijen, die de naam kregen van de weldoeners, die hier geld voor gaven. Eén hoeve heette Hoeve dankbaarheid, omdat de weldoenster niet bekend wilde zijn. Achteraf bleek dit prinses Marianne en nu heet deze hoeve wel “Hoeve Marianne”.

Kortom, de geschiedenis van de maatschappij van Weldadigheid is uniek in de wereld en is daarom op 20 januari ’17 voorgedragen voor de werelderfgoed status van UNESCO.

Het definitieve besluit hierover wordt in april 2018 genomen.

Het museum “de Koloniehof” in Frederiksoord is zeker de moeite van een bezoekje waard.

Reint Wobbes over Groninger kerkhoven en begraafplaatsen bij de Historische Vereniging in Tynaarlo

Reint Wobbes over Groninger kerkhoven en begraafplaatsen bij de Historische Vereniging in Tynaarlo

Afgelopen donderdag 29 september had de “Historische Vereniging Tinaarlo” haar eerste bijeenkomst van het nieuwe seizoen.

De voorzitter Fenno Scheeringa  heette de leden en belangstellenden hartelijk welkom en had de volgende mededelingen:

-Het nieuwste boek “Tynaarlo, Drents dorp door de eeuwen heen” is ook vanavond te koop.

-We zijn druk bezig met een historische GPS wandelroute door het dorp Tynaarlo.

-We doen weer mee met de Rabobankclubcampagne en stemmen op onze vereniging zijn welkom.

-Tenslotte deed hij een oproepje aan mensen, die mee willen helpen om oude graven op te knappen in Vries. Wij kregen het verzoek van de Historische Vereniging Vries en men kan zich ook daar aanmelden.

Deze oproep was een mooi bruggetje naar de lezing van dhr. Wobbes. Hij heeft voor het eerst in 1992 zo’n  werkgroep opgezet en begeleidt nu veel van deze groepen. “Er is een enorme sociale cohesie, als er 50 á 60 mensen met elkaar bezig zijn om mooie oude graven op te knappen”.

Het verschil tussen een kerkhof en een begraafplaats is, dat een kerkhof direct bij de kerk ligt en een begraafplaats ligt van de bebouwing af. Dit is later zo beslist i.v.m. de hygiëne, besmettelijke ziekten en epidemieën.

Ook zijn er vroeger mensen in de kerk begraven. Dit waren meestal wel de notabelen van een dorp of stad. Maar dat rook natuurlijk niet al te fris, vandaar “rijke stinkerds”.

Sommige kerkhoven zijn compleet geruimd en er is bijvoorbeeld nu een marktplein.

Het komt ook wel voor, dat de kerk is afgebroken, maar het kerkhof is nog intact. Dan liggen er zo een aantal graven bij elkaar in een stukje natuur. Ook deze graven knapt men weer op.

Een klein deel van een kerkhof werd trouwens maar gebruikt om mensen te begraven. Het grootste deel werd gebruikt voor markten, bijeenkomsten, kermissen, rechtspraak, processies. Hier was het sociale leven van een dorp of stad.

Eerder werden mensen ook soms pas na weken begraven, maar in 1869 kwam er een wet, dat de begrafenis binnen 6 dagen moest plaatsvinden om redenen hierboven al genoemd.

Je hebt prachtige praalgraven van vooraanstaande families met een smeedijzeren hek en  heel veel grafsymboliek. Ook op andere grafzerken heb je  van deze symbolen.

Bijvoorbeeld in de 17e eeuw de zandloper als teken van tijd die nooit ophoudt.

En in de 19e eeuw een slang, die in zijn eigen staart bijt, ook teken van oneindigheid. Verder  de lauwerkrans, de vlinder, de flambouw, de treurboom, de geknakte lelie, de treurende engel, hedera, oude man met de zeis. Heel knap uitgehakt in de stenen grafzerken. Vaak deden dit de huisschilders erbij. Knap vakwerk. Ze werden hardhouwers genoemd.

Op de begraafplaatsen staan  vaak knekelhuizen. Hierin kwamen de botten van graven, die werden geruimd. En lijkenhuisjes. Daarin werden de doden bewaard met een besmettelijke ziekte tot ze werden begraven. In Noordwijk hebben ze een mooi kerkje met nog een kerkhof en van het lijkhuisje hebben ze een museumpje gemaakt.

Joden hebben een eenvoudige begraafplaats en worden binnen 24 uur begraven.

Vóór 1800 hadden de graven alleen een platte steen. Na 1800 kwam de staande grafzerk erop. Op de achterkant van deze zerken staan vaak de mooiste rijmen. Of er staat een verhaal over het leven van iemand of over hoe diegene is doodgegaan.

Soms worden mensen ook op eigen grond begraven. Vroeger gebeurde dit veel bij grote boerderijen. Hoeve Zeewijk is hiervan een voorbeeld.

Dhr. Wobbes heeft natuurlijk nog véél meer verteld aan de hand van mooie dia’s. Te veel om allemaal te vermelden. Het is zeker de moeite waard om eens een lezing van hem bij te wonen, zodat u alles te weten komt over dit onderwerp.

wobbes

Onze volgende bijeenkomst is op 1 november a.s. en dan kunt u meedoen met de nieuwe Drentse dorpskwis o.l.v. dhr. Jan Weits.

 

Nieuw bord eendenkooi

Nieuw bord eendenkooi

Eendenkooi 001

Eind januari is een nieuwe wegwijzer naar de Eendenkooi geplaatst. Het bord is gemaakt door enkele vrijwilligers van de vereniging. Het materiaal is beschikbaar gesteld door bouwbedrijf Wolter Nienhuis.

excursie scheepvaartmuseum

excursie scheepvaartmuseum

Historische Vereniging Tynaarlo op excursie naar het Noordelijk Scheepvaartmuseum in Groningen.

Zaterdag 14 februari ’15 heeft een groep van 20 leden van de Historische vereniging Tynaarlo het Noordelijk Scheepvaartmuseum in Groningen bezocht.

Na de auto’s op de transferium bij Hoogkerk te hebben geparkeerd, ging de reis verder met de citybus naar het museum.

We werden ontvangen door 2 rondleiders, zodat de groep in tweeën werd gesplitst.

20150214 HVT 7.jpg

Afbeelding 1 van 7

In het museum werd  de geschiedenis verteld van de Noord-Nederlandse scheepsbouw en scheepvaart. Er werd  verteld over  de schepen in de loop van de tijd en we konden de collectie bewonderen. Vooral de “weetjes” van de rondleiders maakten de rondleiding erg leuk en interessant. Ook het gebouw kwam aan bod. Het museum is nl. gevestigd in de 2 oudste middeleeuwse gebouwen van Groningen. Er zitten nog oude gebinten van de 15e eeuw in, die nog steeds sterk genoeg zijn om het gebouw te dragen. Overal liggen dennenappels om te kijken, of er houtworm inzit. Houtworm zoekt eerst zacht hout op en daarna pas harder hout. Dus kan er op tijd ingegrepen worden. Prachtig gebouw, zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant.

We werden ook verrast door een prachtige film over Groningen in 1470. Het was een bijzondere virtuele reconstructie over middeleeuws Groningen, zodat we ons even in de middeleeuwse tijd waanden. Een aanrader!

Na de rondleiding kregen we koffie met een koek en konden gezellig napraten over wat we allemaal hadden gezien. Daarna was er voor de liefhebber nog de mogelijkheid om een hapje te eten met elkaar.

 

 

Univé Noord-Nederland sponsort de Historische Vereniging

Univé Noord-Nederland sponsort de Historische Vereniging

Univé Noord-Nederland laat leden in najaar meestemmen over sponsordoelen

Veel verenigingen hebben moeite met het boven water houden van hun hoofd. Ze komen nét wat geld te kort voor nieuwe goaltjes voor de jeugd. Ze missen het budget voor muziekinstrumenten. Of het lukt maar niet de financiële middelen binnen te slepen om de broodnodige nieuwe aanwas te werven. Gelukkig schiet Univé Noord-Nederland deze clubs dit najaar te hulp met sponsorgelden. Wat het nog leuker maakt: verenigingen én hun leden hebben volop invloed op de verdeling van deze sponsorgelden!

Univé Noord-Nederland heeft een warm hart én sponsorgeld beschikbaar voor verenigingen in haar werkgebied. Want Univé is ook een vereniging. Met hun stem bepalen de leden van Univé Noord-Nederland wélke vereniging hoeveel sponsorgeld krijgt. Verenigingen kunnen uiteraard hun leden oproepen om zoveel mogelijk op hun eigen vereniging of club te stemmen.

Eerlijke spelregels

Hoe het geld wordt verdeeld? Daarvoor gelden twee spelregels. De eerste is het aantal stemmen dat een bepaalde vereniging krijgt. De tweede wordt bepaald door het aantal verzekeringen dat een Univé klant bij Univé Noord-Nederland heeft.

Verenigingen moeten/kunnen dus hun leden, die ook klant zijn bij Univé Noord-Nederland, stimuleren op hun vereniging te stemmen.

De grootte van de vereniging telt niet mee: een kleine vereniging kan dus net zoveel sponsorgeld in de wacht slepen als een grote vereniging.

Stem!

Wilt u meer geld voor uw vereniging? Roep uw leden, vrienden en familie (die klant zijn van Univé) dan op om te stemmen via www.univevoorleden.nl! Overigens, stemmers hoeven geen lid te zijn van de vereniging waarop zij stemmen.

Aarzel niet en stem!