Historische Vereniging Tynaaarlo opent het seizoen met lezing over landgoed “Bosch en Vaart” (schoonheid aan het water).

Door omstandigheden was de eerste bijeenkomst van Historische Vereniging Tynaarlo op 4 oktober in de M.F.A “de Spil” in Tynaarlo.
De opkomst was goed en de voorzitter Fenno Scheeringa heette iedereen van harte welkom op deze 1e avond in de coronaperiode. Later op de avond hebben we met zijn allen het glas geheven omdat we nu toch weer gezellig bij elkaar konden zitten.
De lezing werd gehouden door dhr. Kees Andriesse, die boeiend, kundig en soms met wat humor alles wist te vertellen over het landgoed “Bosch en Vaart”, gelegen aan het Noord-Willemskanaal.
Hij werd bijgestaan door de huidige bewoners Pieter en Greet Battjes, die hem aanvulden.
Henk van der Mast verzorgde de powerpoint en had ook de lezing in elkaar gezet. Verder kwam de trouwste vrijwilliger Doeke Schrage nog even aan het woord.
Het landgoed is gebouwd in 1881 door Hermannes Inden, een bonthandelaar uit Groningen. Het huis heette toen Villa Anna vernoemd naar zijn dochter en het is gebouwd voor 13.000 gulden.
Door de jaren heen zijn er veel bewoners geweest. Een van de bekendste families was de fam. Stavast. In W.O.II doken de zonen Hendrik en Pieter Stavast onder in de villa. Eind 1944 werden ze verraden en vluchtten naar Den Haag. Daar zijn ze alsnog door een stom toeval opgepakt en afgevoerd naar het Oranjehotel in Scheveningen. Nadat er een trein werd beschoten waarin Duitsers zaten, moesten er 10 mensen gefusilleerd worden. Het noodlot wilde dat ze 8 mensen hadden, dus 2 tekort. Toen hebben ze de broers Stavast erbij gezet. Na de oorlog is Prins Bernhard nog op de thee geweest bij de fam. Stavast op het landgoed. Hier zijn veel foto,s van gemaakt.
Die foto,s hebben de huidige bewoner Pieter Battjes geholpen bij de restauratiewerkzaamheden.
Want door de jaren heen was het landgoed erg in verval geraakt. En toen Pieter Battjes in 1984 het landgoed kocht, was het een bouwval met een verwilderde tuin. De eerste jaren vooral was het afzien. Het huis was niet warm te krijgen. In 1992 kwam ook zijn zus Greet erbij. Zij kocht het koetshuis. Vanaf 1994 is het een rijksmonument.
Pieter was vastbesloten om het landgoed in ere te herstellen. Het was immers een historische plek.
Het is hem en zijn medewerkers gelukt om het landgoed te herstellen in zijn volle glorie.
Uit voorzorg dat, nadat de huidige bewoners zijn omgevallen, het landgoed weer in verval raakt, werd in 2013 gestart met onderbrengen van het landgoed in een stichting. Dat “omvallen” van de bewoners was trouwens een uitdrukking van dhr. Andriesse zelf. Als dat ooit gebeurt, hebben Pieter, Greet en Kees hun eigen grafeiland, waar ze begraven mogen worden.
Tegenwoordig wordt er samengewerkt met Het Drentsche Landschap, Mileufederatie Drenthe, IVN en wordt er van alles georganiseerd. Open monumentendagen, kinderactiviteiten, manifestaties, concerten enz.
De tuin en het park worden bij gehouden door vrijwilligers 2 ochtenden in de week.
Het is nooit klaar en er staan nog genoeg nieuwe dingen op stapel.
Het was een super interessante lezing en een mooi begin van ons HVT seizoen.
Wie nog veel meer weten, kan dit in het boek “Bosch en Vaart-schoonheid aan het water” lezen